Kapituła Namiotów Prowincji Krakowskiej
- Dział: Formazione
W dniach 23 - 26 września 2019 w Krakowie (Polska) obyła się Kapituła Namiotów Prowincji Krakowskiej Kapucynów. Kapituła zgromadziła ponad 150 braci z Prowincji liczącej 317 członków.
Dobremu Bogu niech będą dzięki za to wydarzenie, które nie miało charakteru ustawodawczego, a stanowiło wyjątkowe spotkanie Braci. Kapituła Namiotów to narzędzie, które stanowi pomoc do duchowego wzrostu, wspólnego rozeznawania woli Bożej, wsłuchiwania się w głos Kościoła oraz… daje zwykłą radość z bycia razem. – Tymi słowami podsumował kapitułę br. Mateusz, jej uczestnik.
Warto również dodać, że to radosne dla całej Prowincji wydarzenie związane było z jubileuszem osiemdziesięciolecia jej istnienia. Do Polski kapucyni zostali sprowadzeni w 1681 r. przez króla Jana III Sobieskiego. Pierwsi zakonnicy przybyli do Polski się w sierpniu tegoż roku. Dziesięć lat później otworzyli nowicjat, przyjmując miejscowych kandydatów. Pierwszy klasztor powstał w Warszawie, drugi w Krakowie, kolejne we Lwowie i Lublinie. W 1754 r. papież Benedykt XIV wydał breve „Quaecumque ad majorem”, którym erygował Prowincję Polską Kapucynów pod wezwaniem św. Wojciecha i św. Stanisława.
Pod koniec XVIII w. Prowincja Polska Kapucynów podzieliła los państwa polskiego i znalazła się w granicach trzech mocarstw zaborczych. Zaborcy prześladowali zakony jako narzędzia władzy papieskiej i strażników ponadnarodowego charakteru Kościoła: zabroniono kontaktów ze Stolicą Apostolską, ograniczono przyjmowanie nowicjuszy, skasowano niektóre klasztory. Po zawirowaniach epoki napoleońskiej ukonstytuowały się trzy prowincje kapucyńskie: ruska – na terenie Imperium Rosyjskiego, polska – na terenie Królestwa Kongresowego i galicyjska – na ziemiach pod jurysdykcją Austro-Węgier. Prowincja ruska przetrwała do 1888 r., zaś prowincje polska i galicyjska, zredukowane do rangi komisariatów i bardzo osłabione materialnie i personalnie, dotrwały do odrodzenia Polski. Mimo trudności i wrogości panującej władzy, charyzmatyczne postacie bł. Honorata Koźmińskiego, br. Prokopa Leszczyńskiego i br. Wacława Nowakowskiego zapisały piękną kartę w historii polskiego Kościoła okresu niewoli narodowej. Br. Maksym Tarejwa i Br. Agrypin Konarski straceni za udział w powstaniu styczniowym stoją na czele niemałej liczby zakonników zaangażowanych patriotycznie.
Lata dwudzieste i trzydzieste w Polsce to czas stabilizacji i rozwoju kraju. Kapucyni mogli swobodnie prowadzić działalność duszpasterską. Nastąpił liczebny wzrost powołań, powstały niższe i wyższe seminaria duchowne.
30 maja 1939 roku brat Donat z Welle – Minister Generalny Zakonu – podniósł Komisariat Krakowski Kapucynów do rangi Prowincji. Kilka miesięcy po tym wydarzeniu wybuchła wojna. Nasi bracia znaleźli się wśród ofiar i prześladowań dokonywanych przez oba systemy totalitarne – hitlerowski i stalinowski. Podczas najtrudniejszego czasu okupacji nie ustawali w doraźnej pomocy ofiarom konfliktu oraz byli gorliwymi krzewicielami wiary i żarliwego patriotyzmu.
Po zakończeniu wojny i ustaleniu nowych granic Polski Prowincja Krakowska została pozbawiona większości klasztorów. Bracia udali się zatem na ziemie zachodnie i północne, gdzie w bardzo trudnych warunkach tworzyli zręby struktur kościelnych. Obecności na tych terenach są świadectwem wysiłku i zaangażowania duszpasterskiego kapucynów w pierwszych latach po wojnie oraz licznych zmagań z zakusami totalitarnego państwa.
Gdy Polska odzyskała pełnię wolności w latach dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku, bracia poświęcili wiele sił dla rozwoju personalnego i podejmowania nowych wyzwań na płaszczyźnie formacyjnej, pastoralnej i misyjnej. Dziś są obecni nie tylko w Polsce, ale również na Litwie, Ukrainie, w Rosji, Austrii, Irlandii, Bułgarii, we Włoszech, w Republice Środkowoafrykańskiej, Czadzie, Algierii, Kanadzie i USA.
Logo Jubileuszu Prowincji tworzy Hostia – Jezus Chrystus eucharystyczny – rozdzielona na trzy części. Jak trzy części Hostii tworzą jedną całość, tak my, bracia, choć różni tworzymy wspólnotę.
Rozłamanie Hostii tworzy znak TAU, symbol bliski świętemu Franciszkowi z Asyżu. Dodatkowo nawiązuje on do krzyża Jezusa Chrystusa, który jest w centrum logo, jak znak naszego zbawienia jest w centrum duchowości kapucyńskiej.
Na zewnętrznym obramowaniu Hostii widnieją napisy BLISKO… oraz 80 LAT PROWINCJI KRAKOWSKIEJ KAPUCYNÓW 1939 – 2019. Słowo „Blisko” – to hasło roku jubileuszowego.
Wewnątrz części Hostii widnieją napisy – BÓG, BRACIA, LUDZIE – poprzez kontemplacje pragniemy być BLISKO Boga, poprzez apostolstwo pragniemy być BLISKO ludzi, a poprzez wspólnotę pragniemy być BLISKO siebie. Stanowi to streszczenie naszej duchowości.
Całość logotypu utrzymana jest w kolorach bieli i ciemnego brązu – jak nasz habit, nasze najstarsze kościoły przyklasztorne, tradycyjne wnętrza naszych domów.