Ludwik Arcernese z Pietradefusi

W sobotę, 11 marca 2023 roku, w kościele parafialnym Maria Santissima Annunziata w Pietradefusi (Avellino), arcybiskup Benevento, bp Felice Acrocca, przewodniczył ostatniej sesji diecezjalnego procesu w sprawie życia, cnót i sławy świętości ojca Ludwika Acernese z Pietradefusi (1835-1916), kapłana, profesa Prowincji Kapucynów Kampanii i Basilicaty, założyciela Zgromadzenia Franciszkanek Niepokalanek. Kościół wypełnił się siostrami zakonnymi, braćmi i wiernymi, nie tylko z małego miasteczka Pietradefusi, ale także z sąsiednich miejscowości, na świadectwo o tym, jak bardzo żywa jest pamięć o dobrym Słudze Bożym i jego dziełach.

Sługa Boży stanowi z pewnością wzór życia zakonnego i kapłańskiego. Do kaznodziejstwa, typowego dla tradycji kapucyńskiej, włączył także czasopisma jako narzędzie ewangelizacji. Angażował się w różne inicjatywy na polu społecznym. Założenie Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Niepokalanek, które za cel obrało sobie edukację dziewcząt i kobiet, miało wielkie znaczenie dla przywrócenie godności i aktywnej obecności kobiet w społeczeństwie. Promując w swoich czasach Trzeci Zakon Franciszkański, ojciec Ludwik chciał zapewnić świeckim katolikom większe i bardziej skuteczne oddziaływanie w Kościele.

Antoni Acernese - takie było jego imię chrzcielne, urodził się w Pietradefusi (Av) 14 kwietnia 1835 roku. W 1848 r. wstąpił do prowadzonego przez jezuitów, seminarium diecezjalnego w Benevencie, ale w 1852 r. wrócił do domu z powodu powstania ruchu na rzecz zjednoczenia Włoch, zwanego „Risorgimento”. Po ukończeniu szkoły średniej w 1855 roku, zapisał się na studia prawnicze, ale już w następnym roku, 6 czerwca, roku został przyjęty do nowicjatu Braci Mniejszych Kapucynów w Neapolu, przyjmując imię brata Ludwika z Pietradefusi. Święcenia kapłańskie otrzymał z rąk kardynała Sisto Riario Sforzy 18 czerwca 1859 roku.

Jako wykładowca filozofii i teologii dla młodych braci kapucynów, opublikował dzieła z zakresu filozofii tomistycznej i pozostawił inne, gotowe do druku. Wraz z kasatą zakonów musiał opuścić klasztor. 3 grudnia 1866 roku został mianowany rektorem kościoła w klasztorze kapucynów w Montefusco, pozostając tam jako kapelan (1867-1875), a następnie gromadząc wokół siebie innych rozproszonych kapucynów.

Był kierownikiem duchowym młodej tercjarki, Teresy Manganiello (1849-1876), która została beatyfikowana 22 maja 2010 roku. Wraz z nią rozpoczął fundację tego, co miało stać się później Zgromadzeniem Sióstr Franciszkanek Niepokalanek, które oficjalnie narodziło się 8 grudnia 1881 r.

Wybrany na ministra prowincjalnego (1885-1888) kapucyńskiej prowincji Braci Mniejszych w Neapolu, zaprosił rozproszonych braci do powrotu do klasztorów i podjęcia życia wspólnego. Pracował nad reorganizacją formacji młodych braci i zajmował się typowym apostolatem kapucyńskim: głoszeniem kazań i spowiadaniem. 

Ponieważ pojawiły się oszczercze oskarżenia dotyczące kierownictwa Zgromadzeniem sióstr, został zmuszony do opuszczenia miejsca fundacji, Pietradefusi i przeniesienia się do Cava dei Terreni. Wkrótce potem, 3 lipca 1894 roku, został inkardynowany do archidiecezji Beneventu. Ojciec Ludwik miał 59 lat, z czego 38 spędził w Zakonie Braci Mniejszych Kapucynów.

Gdy tylko stało się to możliwe, postanowił powrócić do kapucynów, prosząc o to przełożonych Prowincji Neapolu. Został ponownie przyjęty do Zakonu 15 grudnia 1907 r. Od tej pory mieszkał w Pietradefusi jako przełożony założonego przez siebie hospicjum i dyrektor Instytutu Sióstr Franciszkanek Niepokalanek. Ostatnie lata życia spędził na pisaniu, studiowaniu i modlitwie. Zmarł 16 lutego 1916 roku.