Klasztor Garbatella

Dom zakonny Garbatella w Rzymie ma szczególną historię. Powstał jako willa hrabiego Attilio Dario Pozzi z Rzymu i hrabiny Bulgarini ze Sieny, w połowie ubiegłego wieku stał się klasztorem. Rodzina Pozzi posiadała całe wysokie wzgórze na Largo delle Sette Chiese, winnicę na wzgórzu, w której wybudowano willę według projektu architekta Contessy Lodovicy Bulgarini d’Elci, żony hrabiego.

Brak wiadomości o dalszych członkach rodziny. Wiadomo tylko, że młoda żona hrabiego zmarła przy porodzie. Pozostawiony sam ze swoimi dziećmi, hrabia musiał ustąpić miejsca stałym prośbom o sprzedaż wszystkiego „ponieważ willa jest zbyt daleko od centrum”. Hrabia nie chciał, ale ostatecznie musiał się poddać, wystawiając na sprzedaż willę i ziemię, zakupione przez Kurię Generalną Kapucynów, która kupiła wszystko po korzystnej cenie, zaś rodzina hrabiowska została włączona do grona dobrodziejów zakonu.

Kiedy Kuria Generalna, która wówczas znajdowała się przy Via Sicilia, poprosiła Siostry Klaryski Kapucynki z Via Piemonte o udostępnienie ich klasztoru dla Kurii Generalnej, gwarantując, że zostanie im zbudowany nowy klasztor na Garbatella. Wówczas koniecznym stało się zaadoptowanie działki, gdzie zostały zbudowane budynki otaczające Via Pomponia Grecina aż do miejsca, w którym znajduje się obecnie dom, kościół i klasztor Klarysek Kapucynek. Przed domem zbudowano mieszkanie na parterze, aby pomieścić krewnych odwiedzających zakonnice. Przez kilka lat był on udostępniany Wspólnocie św. Idziego, która otworzyła przedszkole dla dzieci z biednych rodzin w sąsiedztwie.

„Obecnie w domu mieszka kilku braci, zajmujących się przede wszystkim duchową opieką nad siostrami zakonnymi, sprawowaniem Eucharystii i spowiedzią sióstr Discepole del Divin Maestro oraz apostolatem pomocniczym, takim jak msze i spowiedzi w pobliskich parafiach.