Drodzy bracia,
pragnę pozdrowić was wszystkich, gdziekolwiek się znajdujecie na świecie i jakiekolwiek zadanie bądź posługę podejmujecie. Co roku mamy to szczęście, że możemy ponownie prześledzić kroki opieki Boga nad swoim ludem – całą tę troskę, którą Pan miał, całą wierność, którą Bóg okazał, wszystkie cuda, które wykonał dla swojego ludu. Co roku przechodzimy ten sam szlak, a jednak co roku jest on nowy. Jeśli tylko zatrzymamy się na chwilę, aby zastanowić się nad tym, co Bóg uczynił dla swojego ludu – będziemy za każdym razem zdumieni, zdumieni! Rzeczywiście piękna jest troska, którą Pan okazuje wobec człowieka.
Największym wydarzeniem, jakie znamy z tej opieki Pana, szczytem tej historii zbawienia, jest wcielenie, śmierć i zmartwychwstanie naszego Pana Jezusa Chrystusa, które obchodzimy w tych dniach, zwłaszcza Jego mękę i zmartwychwstanie – centralną tajemnicę życia chrześcijańskiego. Jeśli rozważymy też inną historię – nie tę długą, interwencji Boga wobec Jego ludu – ale historię Jego działania wobec każdego z nas, odkryjemy, że sytuacja jest podobna. My, którzy codziennie czytamy i reflektujemy nad tym, jak Bóg nas traktuje, jak Bóg splótł historię z każdym z nas – nie jesteśmy w stanie nawet przypomnieć sobie wszystkich łask, jakich nam udziela; ciągle je realizuje w naszym życiu. W końcu to, kim jesteśmy, czym żyjemy, co głosimy, nie jest niczym innym jak historią wierności Pana wobec każdego z nas.
Ta historia nie zakończyła się ze zmartwychwstaniem Pana, ciągle trwa w życiu dzisiejszym: Bóg jest z nami.
W ostatnich miesiącach miałem okazję odwiedzić niektóre miejsca, w których jesteśmy obecni: Białoruś, Rumunię, Albanię; byłem w Lourdes, aby spotkać się ze wspólnotą św. Wawrzyńca; założyliśmy nową wspólnotę św. Wawrzyńca w Holandii; odwiedziłem także kilka domów formacyjnych w południowych Włoszech. Z każdego miejsca wyjeżdżałem z wielką wewnętrzną radością, widząc, że Pan prowadzi historię każdego z nas, historię naszego Zakonu, w bardzo różnych sytuacjach, lecz z wielkimi znakami Jego wierności, które objawiają się w zaangażowaniu braci.
Obchodzimy rok jubileuszowy oraz 800. rocznicę „Pieśni słonecznej”. Franciszek wyraża w niej zdolność dostrzegania śladów Pana we wszystkim, co dzieje się wokół niego, we wszystkim, co go otacza. Ten Pan nadal objawia się w naszej historii jako żywy Bóg, jako Bóg, który towarzyszy każdemu z nas, jako Bóg, który daje nadzieję – zawsze, zawsze. Są piękne znaki nadziei także w naszym Zakonie i On nadal je daje.
Chciałbym wam życzyć, abyście mieli oczy zdolne zobaczyć dzieła Boga, których dokonuje dzisiaj wśród nas, gdziekolwiek jesteśmy, nawet w najtrudniejszych sytuacjach, które przeżywamy. Moje szczególne życzenia i troskę kieruję do naszych braci, którzy mieszkają i działają w regionach trudnych pod względem społecznym i politycznym. Wyrażam moje uznanie i podziw dla ich pracy – zarówno osobiście, ze strony Ministra Generalnego, jak i w imieniu całego Zakonu. Kontynuujcie z wielką siłą i pomocą Bożą. Pan objawia się również w wielu innych aspektach.
Życzę więc wszystkim, abyście mieli oczy zdolne zobaczyć, jak Bóg nas dzisiaj prowadzi. Jeśli uda nam się to zrobić, znajdziemy niekończącą się energię, znajdziemy nadzieję i będzie to sposób na świętowanie Wielkanocy jako prawdziwego zmartwychwstania dla każdego z nas.
Najlepsze życzenia, bracia, z serca: Błogosławionych Świąt Wielkanocnych!