Ordo Fratrum Minorum Capuccinorum PL

Log in
aktualizacja 11:54 AM UTC, Mar 20, 2024

Dwóch nowych Kardynałów Kapucynów

Trzynastu nowych kardynałów Kościoła, dziewięciu z nich poniżej osiemdziesiątki, a zatem z prawem do udziału w przyszłym konklawe, do których dodano czterech powyżej osiemdziesięciu lat. Jest to zapowiedź, jak zawsze zaskakująca, którą papież Franciszek ogłosił na zakończenie modlitwy Anioł Pański w niedzielę 25 października, informując wiernych na Placu św. Piotra i poprzez środki komunikacji łącząc się z całym światem o ustanowieniu nowych kardynałów.

Dwóch nowych kardynałów należy do Kurii Rzymskiej: sekretarz Synodu Biskupów, z Malty Mario Grech i Włoch Marcello Semeraro, były biskup Albano i nowy prefekt Kongregacji ds. Kanonizacyjnych. Papież dołączył do tego grona również sześciu pasterzy Kościoła z całego świata: arcybiskupa Kigali w Rwandzie Antoine Kambanda; arcybiskupa Waszyngtonu w Stanach Zjednoczonych Wiltona Gregory; arcybiskupa Capiz na Filipinach Jose Fuerte Advincula; arcybiskup Santiago de Chile, kapucyna Celestino Aós Braco; wikariusza apostolskiego Brunei, Cornelius Sim; arcybiskupa Sieny, Włochy, Augusto Paolo Lojudice. Wraz z nimi Papież ustanowił kardynałem także obecnego kustosza klasztoru Sacro Convento w Asyżu, franciszkanina konwentualnego Mauro Gambettiego.

Do dziewięciu kardynałów poniżej osiemdziesiątki papież Franciszek dołączył także czterech nowych kardynałów powyżej osiemdziesiątki. Są nimi: Felipe Arizmendi Esquivel, emerytowany arcybiskup San Cristóbal de Las Casas (Meksyk); nuncjusz apostolski Silvano Tomasi, Scalabrinian, były stały obserwator przy ONZ w Genewie, współpracujący z Dykasterią na rzecz integralnego rozwoju człowieka; brat Raniero Cantalamessa, kapucyn, Kaznodzieja Domu Papieskiego i proboszcz parafii Divino Amore w Castel di Leva, ks. Enrico Feroci.

Kardynałowie noszą kolor purpury, co wskazuje na gotowość do poświęcenia „usque ad sanguinis effusionem”, aż do przelania krwi, w służbie Następcy Piotra, a nawet jeśli mieszkają w najbardziej odległych regionach świata, obejmują tytularnie jeden z kościołów w Wiecznym Mieście, ponieważ są inkardynowani do Kościoła (diecezji), której biskupem jest Papież.

JE bp Celestino Aós Braco OFMCap – arcybiskup Santiago de Chile

Celestino Aos Urodził się 6 kwietnia 1945 roku w Artaiz, archidiecezja Pampeluna (Hiszpania). Ukończył studia filozoficzne w Saragossie oraz studia teologiczne w Pampelunie.

Uzyskał licencjat z psychologii na Uniwersytecie w Barcelonie (Hiszpania).

Złożył pierwsze śluby zakonne w Zakonie Braci Mniejszych Kapucynów 15 sierpnia 1964 r. w Sangüesa, a śluby wieczyste 16 września 1967 r. w Pampelunie. Święcenia kapłańskie przyjął w Pampelunie 30 marca 1968 r.

Jako kapłan piastował następujące stanowiska: w Hiszpanii był profesorem w Lecaroz – Navarra, wikariuszem w Tudeli, profesorem w Pampelunie i wikariuszem w Saragossie. Wysłany w 1983 r. do Chile, był wikariuszem parafii w Longavi, przełożonym wspólnoty w Los Ángeles, proboszczem parafii “San Miguel” w Viña del Mar, przełożonym wspólnoty Recreo, wikariuszem biskupim ds. życia konsekrowanego w diecezji Valparaiso oraz – od 2008 r. – wikariuszem parafii San Francisco de Asís w Los Ángeles, diecezja Santa María de Los Ángeles.

Aós Braco był także ekonomem prowincjalnym kapucynów w Chile, promotorem sprawiedliwości Sądu Kościelnego w Valparaiso, sędzią Trybunału Archidiecezji Concepción i skarbnikiem Chilijskiego Stowarzyszenia Prawa Kanonicznego.

Mianowany biskupem Copiapó 25 lipca 2014 roku, przyjął święcenia biskupie 18 października. 23 marca 2019 roku został mianowany administratorem apostolskim „Sede vacante et ad nutum Sanctae Sedis” archidiecezji Santiago de Chile.

27 grudnia 2019 roku Ojciec Święty Franciszek mianował go arcybiskupem Santiago de Chile

Brat Raniero Cantalamessa OFMCap – Kaznodzieja Domu Papieskiego

Raniero Cantalamessa Urodził się w Colli del Tronto (Włochy) 22 lipca 1934 r. Święcenia kapłańskie przyjął w 1958 r., ukończył studia teologiczne we Fryburgu w Szwajcarii oraz studia z literatury klasycznej na Katolickim Uniwersytecie w Mediolanie. Był profesorem zwyczajnym historii początków chrześcijaństwa i dyrektorem Wydziału Nauk Religijnych Uniwersytetu Najświętszego Serca w Mediolanie; w latach 1975-1981 był członkiem Międzynarodowej Komisji Teologicznej, a także przez dwanaście lat członkiem katolickiej delegacji ds. Kościołów zielonoświątkowych. W 1979 r. porzucił pracę na uniwersytecie, aby poświęcić się całkowicie posłudze Słowa.

Został mianowany przez Jana Pawła II Kaznodzieją Domu Papieskiego w 1980 roku; potwierdzony przez papieża Benedykta XVI w 2005 r., a 18 lipca 2013 r. zatwierdzony na tym urzędzie przez papieża Franciszka. W okresie Adwentu i Wielkiego Postu, co tydzień, wygłasza katechezę w Watykanie w obecności Papieża, kardynałów, biskupów, prałatów i przełożonych generalnych zakonów. Jest zapraszany do przemawiania w wielu krajach świata, często także przez braci innych wyznań chrześcijańskich. Otrzymał doktorat honoris causa z prawa na Uniwersytecie Notre Dame w South Bend (Indiana), z nauk o komunikacji na Uniwersytecie Macerata oraz z teologii na Franciscan University of Steubenville (Ohio).

Oprócz książek naukowych, które opublikował jako historyk okresu wczesnego chrześcijaństwa, na temat chrystologii Ojców, Wielkanocy w starożytnym Kościele i innych tematów, wydał również wiele innych książek o duchowości, będących owocem jego nauczania w Domu Papieskim, przetłumaczonych na około dwadzieścia języków.

Kardynałowie noszą kolor purpury, co wskazuje na gotowość do poświęcenia „usque ad sanguinis effusionem”, aż do przelania krwi, w służbie Następcy Piotra. Obejmują tytularnie jeden z kościołów w Wiecznym Mieście, ponieważ są inkardynowani do Kościoła (diecezji), którego biskupem jest Papież.

Wideo: Papież Franciszek ogłasza 13 nowych kardynałów Kościoła

Źródło:

Ostatnio zmieniany: czwartek, 29 październik 2020 11:14