Homilia dla Wspólnoty Kurii

Homilia dla Wspólnoty Kurii
po Kapitule generalnej
w Święto Św. Józefa z Kupertynu
Rzym 18 września 2018 r.

Br. Raniero Cantalamessa OFMCap

Fragment Ewangelii, który słyszeliśmy często powtarza się w święto świętych franciszkańskich, poczynając od świętego Franciszka. Jego wybór wynika niewątpliwie z zawartego w nim stwierdzenia: „Zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi i objawiłeś je prostaczkom”. Te rzeczy są tajemnicami królestwa; można powiedzieć, zakryty świat: „Objawiłeś im moją osobę, moją tajemnicę”.

Jezus mówi o tym, co się wokół niego wydarzyło. Ci, którzy go przyjęli, to nie byli uczeni w Prawie, czy uczeni w Piśmie, mędrcy tamtych czasów, ale rybacy, a po nich biedni i pokorni, kobiety, które w tamtym czasie wszyscy uważali, że nie są zdolne do wykształcenia. Fakt ten powtórzył się niezliczoną ilość razy w historii Kościoła, a jego świadkami są święci franciszkanie. Jednym z nich jest Giuseppe z Kupertynu. Nie był, jak wiadomo, prymusem w szkole i dlatego jest dziś przywoływany przez studentów przed egzaminami. Takimi są również nasi święci bracia zakonni, którzy wypełniają większość z dwóch paneli, które mamy przed sobą po bokach ołtarza. Z pewnością w zakonie franciszkańskim byli bardzo dobrze wykształceni i mądrzy święci, ale dopiero po tym, jak stali się „głupi” z miłości do Chrystusa.

*  *  *

Powinienem zatrzymać się tutaj, ale czuję pragnienie, aby dodać myśl, nie do święta dnia, ale do momentu, w którym się znajduje nasz Zakon, który żyje początkiem nowego rządu. W każdym wyborze lub mianowaniu na urząd w Kościele są dwa momenty: jest wybór i jest konsekracja. Widać to wyraźnie na przykładzie mianowania biskupa. Najpierw jest wybierany, później mianowany, a następnie konsekrowany. Wraz z wyborem jest powierzone stanowisko, ale to tylko święte namaszczenie daje mu łaskę do pełnienia swojej posługi.

Te dwie chwile są już obecne w Starym Testamencie w namaszczeniu królów, proroków i kapłanów: „Znalazłem Dawida, sługę mojego, namaściłem go świętym olejem moim” (Ps 89,21). Sam Jezus dosięga czasów mesjanistycznego namaszczenia, które otrzymał podczas chrztu chrzcie w rzece Jordan, moc i autorytet, z którym działa: „Duch Pana nade mną, ponieważ mnie namaścił…”.

Minowanie Ministra generalnego oraz innych urzędów w Zakonie, nie jest sakramentem, dlatego też nie przewiduje się obrzędu konsekracji lub nałożenia rąk. Zadanie, do którego wzywa się w tych nominacjach, pokrywa się z jednym z zadań biskupa, którym jest zarządzanie. Dlatego konieczne jest również, aby wyborom tym towarzyszyło nowe namaszczenie. Nie rytualne namaszczenie, ale „spiritalis unctio”, duchowe, wewnętrzne namaszczenie.

Wybór zakłada władzę, ale tylko namaszczenie daje władzę, to znaczy, ten rodzaj władzy, która nie może być przyznany przez ludzi, ale tylko przez Boga. Tomasz z Akwinu stwierdza, że istnieje nowa misja Ducha Świętego za każdym razem, gdy ktoś jest powołany do nowego zadania i odpowiedzialności w Kościele (por. Summa Theologica, I, q. 43, a. 6, ad 2). To jest to, co nazywamy „łaską stanu”.

Namaszczenie Duchem Świętym służy nie tylko do rozpoczęcia posługi, ale towarzyszy jej w całym jej rozwoju. Aktywuje się, zawsze, kiedy jest nam potrzebny i prosimy o nie z wiarą: przed podjęciem decyzji, przed nominacją, przed napisaniem dokumentu… Doświadczam tego, czasem niemalże namacalnie, w moim przepowiadaniu.

Co więc należy zrobić? Wystarczy tylko prosić z wiarą i zaakceptować to nowe namaszczenie. Papież Franciszek doświadczył tego, kiedy został wybrany na papieża. Powierzył to samo kilku osobom. Kiedy zdał sobie sprawę, że został już wybrany, poczuł głęboki spokój zstępujący w jego duszy i strach ustępujący miejsca zaufaniu i odwadze. Było to wyraźne namaszczenie Duchem Świętym. Pamięć o tym momencie, jestem pewien, pomaga mu z dnia na dzień nieść przytłaczającą wagę jego posługi.

Najlepszym darem, jaki możemy dać jako współbracia Kurii generalnej i Zakonu, jest modlitwa do Boga ze wszystkich sił, poczynając od Eucharystii, którą odprawiamy, aby coś podobnego można było ofiarować naszym nowym przełożonym, a w szczególności nowemu Ministrowi generalnemu.