List Papieża Franciszka do Ministra Generalnego

Drogi Ojcze Mauro,

cieszę się, że mogłem Cię ostatnio spotkać, razem z braćmi Franciszkańskich Rodzin. Jestem Ci bardzo wdzięczny za Bożonarodzeniowe życzenia, którym towarzyszył dar miłosierdzia, jaki też natychmiast przeznaczyłem na pomoc braciom naznaczonym cierpieniem i wykluczeniem. Boże Narodzenie budzi w nas silną wolę ugaszenia Jezusowego pragnienia miłości przez posługę najuboższym z ubogich, jak uczy nas tego Św. Franciszek kontemplujący tajemnicę Miłości niekochanej.

Odpowiadając na Twój list, kieruję wzrok na żłóbek i myślę o waszej zbliżającej się Kapitule Generalnej, na której podejmiecie wspólną refleksję nad Ratio Formationis Ordinis. Patrząc na maleńkość dzieciątka Jezus, kontempluję Jego posłuszeństwo i w sercu rozbrzmiewają mi słowa św. Pawła do Filipian: To dążenie niech was ożywia; ono też było w Chrystusie Jezusie. On, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi. A w zewnętrznym przejawie, uznany za człowieka, uniżył samego siebie, stawszy się posłusznym aż do śmierci - i to śmierci krzyżowej. (2, 5-8).

To, co czytamy w Konstytucjach Towarzystwa Jezusowego: «Prawdziwe posłuszeństwo nie patrzy na tego, komu się je okazuje, lecz ze względu na kogo; a jeśli okazuje się je tylko ze względu naszego Stwórcę i Pana, posłuszeństwo okazuje się właśnie Jemu, Panu wszystkich ludzi» (84), Św. Ignacy przejmuje z myśli już kiedyś zawartej w Legenda maior S. Francisci napisanej przez Św. Bonawenturę: «[…] Ten jest prawdziwie posłuszny – mówił – który, gdy go przenoszą, nie roztrząsa dlaczego; nie troszczy się, gdzie go przeznaczą, nie nalega, aby go przeniesiono; wyniesiony do zaszczytnego obowiązku, zachowuje nadal zwykłą pokorę; im więcej czci doznaje, tym bardziej uważa, że jest tego niegodny» (por. VI,4).

Dlatego też Życie Konsekrowane okazuje wam, Franciszkanom, wdzięczność za ten charyzmat, który wyraża się w posłuszeństwie Ewangelii sine glossa i z tajemnicy człowieczeństwa Jezusa czerpie łagodność, ubóstwo i pokorę, aby w radości przeżywać braterstwo, które przemienia świat. Niech zatem małość stanie się busolą określającą drogę, po której kroczycie. Nie ma ubóstwa bez posłuszeństwa, lecz także bez pokory i czystości. Posłuszeństwo pozwala nam wychodzić z siebie, aby przeżywać autentyczną ewangeliczną wolność. Jest to proroctwo przeciwko zalążkom anarchii, jaką w ostatnim czasie obficie rozsiewa zły duch.

Życzę Tobie oraz całej Wspólnocie Franciszkanów, abyście Tajemnicę Narodzenia Jezusa przeżyli tak, jak ją pojęli pasterze, owej nocy, udając się «z pośpiechem» (por. Łk 2,16), aby oddać pokłon Panu.

Błogosławię wam z serca i bardzo proszę, módlcie się za mnie.

Franciscus

Pobierz - List Papieża Franciszka do Ministra Generalnego