Wywiad z bratem Johnem Corriveau OFMCap

John Corriveau – Brat Mniejszy Kapucyn, Minister Generalny Zakonu w latach 1994-2006, od 2008 jest biskupem diecezji Nelson w Kanadzie.

Jakie można wymienić dary łaski od Pana podczas Brata posługi jako Ministra Generalnego; jakie natomiast były trudności? Jak się rozwijał franciszkański charyzmat Zakonu w tym okresie i jak go postrzegał minister generalny w tamtych czasach? Na te pytania odpowiedział brat John w czasie wywiadu udzielonego w Rzymie, w kurii generalnej Zakonu Kapucynów, w styczniu 2017.

„Jesteśmy Zakonem braci – stwierdza br. John – i nasze wcielanie teologii komunii realizuje się w życiu braterskim. Dzisiaj staliśmy się naprawdę wspólnotą światową. To wielkie dobro. Jest jeszcze inne wielkie dobro. Kościoły materialnie bogate stały się zależne od Kościołów ubogich, a dla franciszkanów zależność od braci ubogich to coś dobroczynnego. (…) Posługiwanie jako minister generalny było dla mnie największym przywilejem w moim życiu, ponieważ w tradycji franciszkańskiej minister generalny to nie ten, kto rozkazuje, ale to następca Św. Franciszka. Franciszek nigdy nie był kimś, kto rządził innymi. Był człowiekiem, który zapraszał innych do życia Ewangelią. (…) Byłem świadkiem wielkiego rozwoju charyzmatu w tych latach. Na przykład… nic nie wydarza się w ciągu jednego roku. Zaczęło się w 1982, wraz z nowymi Konstytucjami. W tamtym okresie zaczęliśmy sobie przyswajać eklezjologię Soboru Watykańskiego II i na nowo określać tożsamość Kościoła w naszym Zakonie w wizji jedności. (…) Jako Zakon wyprzedziliśmy nawet myśl Jana Pawła II. W roku 2000, w Novo Millennio Ineunte w numerze 43, Papież pisał, że powinniśmy promować duchowość komunii. Bez tej duchowości komunii, struktury komunii pozostałyby tylko zewnętrzną maską, a nie żywą i realną rzeczywistością. (…) Myślę, że był to prawdziwy znak czasów pochodzący od Ducha Świętego, który pracuje w nas wzywając nas do bycia tym, kim powinniśmy być. Miało to wiele mocnych i praktycznych przykładów w naszym życiu braterskim i w sposobie, w jaki działamy w świecie. (…) Myślę, że Kapucyni mogą na nowo odkryć swój charyzmat w świecie, żyjąc nim. Św. Franciszek nie rozpoczynał od pojęcia. Św. Franciszek rozpoczął od relacji z Jezusem Chrystusem. Od swojej relacji z Jezusem, od relacji z Ojcem. Poprowadziło go to do podjęcia życia braterskiego. Życie braterskie zawsze było dla niego zadaniem stopniowym, w rozwoju, i tym jest także dla nas. Realizujmy je dzień za dniem, a potem urzeczywistniamy je także poprzez naszą relację z ludźmi. Nie rozwijamy naszego charyzmatu dla ludzi. Rozwijamy go żyjąc ze sobą i z ludźmi oraz ze światem, który nas otacza. Wspólnota braterska nie jest pojęciem. Jest rzeczywistością, którą się przeżywa. (…) Nie jesteśmy wspólnotami odizolowanymi. Przynależymy do wielkiej światowej wspólnoty braci. (…) Żadna kultura nie posiada ostatecznej odpowiedzi. Odpowiedź przychodzi poprzez wzajemne słuchanie siebie i tak nasz charyzmat będzie się nadal rozwijał i rozkwitał w świecie. Jednak nie jest to nasze dzieło, to dzieło Ducha Świętego, który działa w nas, przekazując życie Jezusa Chrystusa w wizji Św. Franciszka. Jestem przekonany, że to się realizuje. I myślę, że będzie kontynuować, ponieważ nie pochodzi od nas, jest dziełem Ducha Świętego w nas. (…) Przeżywam własne powołanie jako biskupa poprzez to, kim jestem. (…) Staram się być wierny powołaniu pozostając bratem. Myślę, że takie jest moje zadanie. Ukazanie mojego oblicza jako brata w kolegium biskupów. To moje powołanie bycia bratem na różne sposoby. (…) Na koniec… nadal przeżywając braterstwo w świecie. Kiedy żyjemy dynamiką relacji pośród siebie, Trójca Święta jest tajemnicą Boskiej relacji i nieustannie wzywa nas do coraz głębszych relacji pomiędzy nami. Im bardziej wchodzimy we wzajemne relacje i w relacje z otaczającym nas światem, coraz głębiej wchodzimy w tajemnicę Boga. A zatem, kontynuujmy rozwijanie tego daru, aby nasz Zakon stał się wspólnotą braterską żyjącą w świecie według Świętej Ewangelii.”