Ordo Fratrum Minorum Capuccinorum PL

Log in
aktualizacja 11:54 AM UTC, Mar 20, 2024

Damiano da Bozzano, 1898-1997 (N. Prot. 2475)

Nato a Bozzano (Lucca-Italia) nel 1931 partiva per la missione di Pernambuco (Brasile) diventando l’instancabile predicare delle missioni popolari e ricercato confessore. Il 12 giugno 2003 si apriva l’Inchiesta diocesana a Recife (Brasile) e nel 2006 si svolgeva l’Inchiesta nella diocesi di Lucca (Italia). Superate alcune difficoltà il 25 ottobre 2013 la Congregazione delle Cause dei Santi emetteva il decreto di validità giuridica. In data 15 settembre 2015 la Positio è stata consegnata in Congregazione e verrà sottoposta all’esame dei Cosultori Teologi entro il 2018. Il 6 febbraio 2018 il Congresso Peculiare dei Teologi ha riconosciuto le virtù eroiche del Servo di Dio. La Positio è stata poi sottoposta all’Ordinaria della Congregazione delle Cause dei Santi che in data 26 marzo 2019 ha dato parere favorevole per il riconoscimento delle virtù. Il 6 aprile 2019 il Santo Padre ha autorizzato la pubblicazione del Decreto super virtutibus. Venerabile. Ora si è in attesa di un miracolo.

 

Bozzano 26 marca 2019 r. Kardynałowie i biskupi podczas zwyczajnej sesji Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych uznali, że sługa Boży Damiano da Bozzano (1898-1997) żył w sposób heroiczny cnotami teologicznymi (wiara, nadzieja i miłość) i kardynalnymi sprawiedliwość, roztropność, męstwo, umiarkowanie) oraz ślubami swego stanu jako osoby konsekrowanej (ubóstwo, czystość i posłuszeństwo).

8 kwietnia 2019 r. Ojciec Święty Franciszek upoważnił Kongregację Spraw Świętych do ogłoszenia odpowiedniego dekretu super virtutibus. Teraz dla jego beatyfikacji konieczne jest przedstawienie cudu, który dokonał się za wstawiennictwem czcigodnego sługi Bożego.

Sługa Boży urodził się w Massarosa, wiosce Bozzano (Lucca) we Włoszech w sobotę, 5 listopada 1898 r. w rodzinie Fedele i Marii Giannotti. Następnego dnia został ochrzczony i otrzymał imię Pio. Swoją pierwszą edukację kulturalną i religijną otrzymał w rodzinnej miejscowości. 15 czerwca 1908 r. Benedetto Giannelli, biskup Lucca, udzielił mu sakramentu bierzmowania.

Od najmłodszych lat sługa Boży przejawiał pragnienie podjęcia życia zakonnego. W 1910 r. wstąpił do Seminarium Serafickiego Braci Mniejszych Kapucynów w Camigliano di Capannori (Lucca, Włochy), aby uczęszczać na studia gimnazjalne i rozeznawać drogę życiowego powołania.

W maju 1914 r. poprosił o przyjęcie do Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów. 11 lipca 1914 r. w klasztorze Villa Basilica (Lucca) otrzymał habitów zakonny i nowe imię: brat Damiano, rozpoczynając równocześnie nowicjat, który zakończył 11 lipca 1915 r. składające pierwsze śluby zakonne. W 1917 roku został wezwany do wojska jako żołnierz włoskiej armii królewskiej. Na górze Grappa nabawił się odmrożenia nóg. Po zwolnieniu z wojska 20 września 1921 r. wrócił do zakonu i został wysłany do Rzymu do Międzynarodowego Kolegium San Lorenzo da Brindisi, a następnie na Via Sicilia, aby ukończyć studia. Tu 30 października 1921 r. złożył śluby wieczyste. Zapisał się na Uniwersytet Gregoriański i uzyskał doktorat z teologii dogmatycznej, filozofii i prawa kanonicznego.

5 sierpnia 1923 r. w kościele San Lorenzo da Brindisi przy Kolegium Via Sicilia w Rzymie, przez włożenie rąk i modlitwę kardynała wikariusza ks. Basilio Pompili, otrzymał święcenia kapłańskie.

Po powrocie do prowincji, 10 lipca 1925 r., został skierowany do wspólnoty w Villa Basilica (Lucca) jako zastępca mistrza nowicjuszy i profesor w seminarium diecezjalnym w Lucca. Po zakończeniu kapituły prowincjalnej w 1928 r. został przydzielony do klasztoru w Massa, gdzie objął funkcję dyrektora młodych braci w formacji i nauczyciela w studentacie kapucynów.

W 1931 r. wyjechał na misję w Pernambuco w północno-wschodniej Brazylii. Po pierwszym okresie adaptacji, który pozwolił mu poznać społeczno-religijną rzeczywistość tego miejsca, prowadził swoją pracą apostolską i misyjną skupioną głównie na trzech dziedzinach: głoszenie misji ludowych, celebrowanie sakramentu pojednania i kierownictwo duchowe.

Frei Damião, jak wszyscy go nazywają w Brazylii, od 25 do 30 września 1931 r. będzie głosił swoją pierwszą misję w Riacho do Mel w stanie Pernambuco. Od tego dnia i przez ponad sześćdziesiąt lat, jako prawdziwy uczeń Chrystusa i jako autentyczny syn św. Franciszka z Asyżu, będzie podróżował przez stany Alagoas, Pernambuco, Paraiba i Rio Grande do Norte, a częściowo także od Ceará i Sergipe, ujmując serca ludu Bożego.

Podczas każdych jego misji ludowych wielki tłum podążał za nim i słuchał go, pragnąc za jego pośrednictwem pojednać się z Bogiem i uczynić krok ku nawróceniu. Zawsze dostępny spędził wiele godzin w konfesjonale. Prawie wszystkie miasta, w których głosił słowo Boże, nadały mu honorowe obywatelstwo.

Ostatnie sześć lat życia było naznaczonych aż 19 pobytami w szpitalu. Hospitalizowany 6 maja 1997 r. z powodu ciężkiej niewydolności oddechowej w Królewskim Szpitalu Portugalskim w Recife, oddał duszę Bogu 31 maja 1997 r.

Niekończąca się kolejka wiernych przeszła obok ciała sługi Bożego, które wystawione było przez trzy dni w Bazylice Matki Bożej z Penha di Recife. Pogrzeb odbywał się w dwóch częściach: o godz. 7.00 dla zakonników Bazylice i o godz. 10.30 na boisku Arrudy w Recife, wobec bardzo wielu wiernych poruszonych jego odejściem.

Pobierz - DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS

Pobierz - DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS

Bozzano